06 noviembre 2006

Nūnca pāra de llovēr

La ūltima gōta cāe i a mī me tōca respondēr a tōda ūna baterīa de pregūntas que me viēnen de tōdas pārtes. Pregūntas sobre ūn futūro que yā hē contādo i sobre la histōria que jamās contarē. Pregūntas sobrel colōr de los ōjos con los que āntes veīa mi Infāncia –colōr que hā cambiādo tāntas vēces, queriēndo escondērse de la Madurēz, que yā hā perdīdo su primitīva inocēncia.

Pero sincēramēnte yā me hē cansādo de tāntas pregūntas. Sobre tōdo porque nō las vōi a respondēr o lo que ēs peōr, contestarē en cada momēnto lo que me sālga. Despuēs de tōdo, nō se trāta de īr contracorriēnte, sino de nō īr en ningūna corriēnte.

Nūnca pāra de llovēr. I yō nō dējo de mojārme i aun asī, nāda hē aprendīdo aūn.

No hay comentarios: