Ni perdōn ni grācias ni tōdo lo contrārio. Ēsta ilusiōn māl contenīda me hā acabādo superāndo. Nō hāi brīndis en el mūndo que puēda celebrār lo mūcho que te hē añorādo, ni barbūdos filōsofos lōgicos que puēdan describīr los rigurōsos procedimiēntos argumentatīvos que hēmos tenīdo que seguīr para volvēr a dārnos ēste abrāzo. Ēs hōra de mirārnos de nuēvo la māno, i descubrīr que la mārca de los lāzos de antāño todavīa nō se hā borrādo.
Que todavīa seguirā brillāndo.
30 noviembre 2006
Ōda a la oportunidād
Sōmbras de bohēmia
29 noviembre 2006
Grācias por (ex)traērme la vīsta
28 noviembre 2006
26 noviembre 2006
El fīn dela nōche de mañāna
23 noviembre 2006
Come and see!
I'm sorry if the music is too loud, but I like it like that. It's one of the few other things I can do to fight this world from up here. And it's a nice way of being proud of something you haven't done. A bit miserable, though. But why do you dare to look at me like that when it's your guns that are clogged up?
You think you've listened to me enough. You think you've paid enough attention to the paintings on the wall. You think you've loved me enough, and that you've hated me too much. You think you've been sympathetic enough with my writings. Now please stand up and go towards my desktop. If you open the third drawer on your right, you will find a Colt 45. Now you already know what needs to be done. Thankyou for coming.
De ūbi sūnts i de vivosinvivirenmīs
Un rāpido escalofrīo acāba de recorrēr el desvān de lādo a lādo pero ni si quiēra me hā rozādo. Ahōra tōdo es tan rāpido.. pero de nāda me sīrve congelār el tiēmpo con el calōr que hāce aquī arrība. O ēra frīo? Buēno nō sē, al fīn i al cābo mis ōjos nō sāben distinguīr. I aunque supiēran, ahōra tōdo es tan rāpido.. Quē cūlpa tēngo si ēcho en fālta el ruīdo de ūn obturadōr cada vēz que ūna imāgen se me grāba en la memōria.
Pero quē dīgo! Ahōra las memōrias cāben en un lāpiz i se puēden intercambiār de cerēbro a cerēbro. Pero ahōra yā nādie reqüērda nāda. ‘Ni fālta que hāce, porque ahōra tōdo estā escrīto.’ Pero ahōra yā nādie lē nāda, porque ahōra que sōn lībres, puēden vivīr su vīda. Pero ahōra yā nādie vīve nāda, prefiēren vēr cōmo la vīven los demās.
- ‘Qüalquiēr tiēmpo pasādo fuē mejōr?’
- ‘Sī, pero ēs que si nō mīro hacia adelānte me marēo.’
22 noviembre 2006
Ūna señāl para sēr felīz
21 noviembre 2006
Mezclārme contīgo
Al sēr mi yō tū
17 noviembre 2006
Pero a dōnde me llēvas, Virgīliō?
16 noviembre 2006
Rōsas y plastilīna
Ni teātros ni piedādes
14 noviembre 2006
Composiciōn complicatīva con contracolōr, con concrētas correcciōnes categoriāles
...con cariño
Seguirē buscāndo ōtra chīca yeyē
13 noviembre 2006
El crimināl i cobārde
Cōmo puēdes sēr tān hipōcrita, poēta. El papēl ēs el mās innōble i miserāble de los ejercīcios, si acāso puēde sēr considerādo como tāl. Tu ūnica ocupaciōn es la de embaucār, la de fingīr, la de falseār lo que hāce a ōtras gēntes soñār. Cuando āmas nō āmas, sōlo escrībes. Cuando rīes ni si quiēra cāmbia el gēsto en tu cāra, sōlo escrībes i cuando llōras, ningūna lāgrima hāce corrēr la tīnta de tus vērsos (llorār nō ēs sino la mās īntima necesidād).
Quē vergüēnza, poēta, que te crēas dīgno de representār sentimiēnto algūno. Aprēnde de los hōmbres sencīllos a no mimetizār vīdas, ni amōres, ni herīdas, ni lūnas, ōjos ni colōres. Tū tiēnes vīsta, piērdete en las ārtes que cuēntan la histōria. Tiēnes oīdo, escūcha las grāndes piēzas que saliēron de sentimiēntos de verdād. Tiēnes el gūsto capāz de disfrutār del mejōr banquēte, i el olfāto para derretīrte con el perfūme mās inestāble.
En cāmbio, despreciāble amīgo, elegīste sēr ūno mās i dedicārte al fācil i banāl entretenimiēnto: al papēl, a la plūma, a tratār de abonār con venēno las mās fērtiles facultādes humānas, –absūrdo crīmen que algūn dīa serā debidamēnte catalogādo i tipificādo como usurpaciōn de los sentidimiēntos.
Tu castīgo por tānto, como el de tus lōcos compañēros de herejīa, es la pērdida del mās sensaciónāl de tōdos los sentīdos: el tācto. Ahōra que yā ēres un proscrīto de los sentidimiēntos, tus mānos yā nō entiēnden de frīo ni de calōr, ni de grānos de cafē ni de yērba reciēn cortāda ni de piēles suāves que respīran i que sūdan de pasiōn. Nō. Tus mānos sōlo saben empuñār. I ēse ēs tu crīmen, pues noēs muī distīnto empuñār una plūma de empuñār una espāda.
08 noviembre 2006
De palābras i de cōches que siēmpre se ahōgan
07 noviembre 2006
Vōi a contār hasta diēz...
06 noviembre 2006
Nūnca pāra de llovēr
Pero sincēramēnte yā me hē cansādo de tāntas pregūntas. Sobre tōdo porque nō las vōi a respondēr o lo que ēs peōr, contestarē en cada momēnto lo que me sālga. Despuēs de tōdo, nō se trāta de īr contracorriēnte, sino de nō īr en ningūna corriēnte.
Nūnca pāra de llovēr. I yō nō dējo de mojārme i aun asī, nāda hē aprendīdo aūn.
04 noviembre 2006
Desdel fināl de la escalēra
Desde mi desvān, el ruīdo que se ōie noēs el de la cālle, sino el de la mūsica, que nūnca me abandōna.
Tampōco sōn las vīstas desde aquī lo que se podrīa llamār freqüēntes. Grāndes liēnzos que cuēlgan desdel tēcho i que llēgan hasta el suēlo, Liēnzos llēnos de pintūra i llēnos de suēños, que invītan a cruzārlos i quedārse a habitār en ēllos. Qüādros que fuēron amādos i admirādos, odiādos y quemādos. Imāgenes que hān marcādo la histōria del los hōmbres, o al mēnos la vīda de algūno de ēllos.
I apārte de las vīstas i de los ruīdos, en ēste desvān no hāi mās que lo que en cada momēnto necesīto que hāia. Ēso i ūna puērta para salīr corriēndo qüando llēgue el momēnto.
Asī puēs, ēste ēs el desvān desdel que me escōndo del mūndo. Pero nō por ēllo se vā a librār ēste mūndo de que lo maltrāte, lo quēme y lo sālve; de que lo ridiculīce, lo critīque i lo alābe al mismo tiēmpo.
Ēste mūndo sūcio i hermōso, cruēl i acogedōr; ēste mūndo cabrōn que me hā parīdo con desprēcio i con honōr, que se jōda ahōra i me aguānte un rātito.
I de cuāndo en cuāndo, para acompañār estas crōnicas desdel fināl de la escalēra, mirarē mās allā de ēsos qüādros i de ēsas canciōnes, i echarē māno de tōdo lo que puēda, para al fināl descubrīr que qüando tōdo estā inventādo, aūn quēda mūcho por inventār.