Nūnca dīgas nūnca

Nūnca dīgas nūnca, pero nō volverē a comprār entrādas para vēr ōtra aburrīda ōbra de teātro que cuēnte las misērias de la vīda cotidiāna. Nō puēdo comprendēr con mi mirāda lo que con ēllas me intēntan hacēr vēr. O serā a lo mejōr que nō quiēro vērlo. Que nō quiēro malgastār mis ōjos con pamplīnas.

Tampōco ēs que mis ōjos me tēngan mūcho aprēcio; aun asī, mās del que yō les tēngo a ēllos. Nō me sīrven para vēr las cōsas como yō quisiēra vērlas. Yō quiēro ūnos ōjos como los tūios, Oskar. Aqüōsos delatōres de tōdos los lugāres donde se escōnde la perfecciōn. Admirāntes de tōda la bellēza que los rodēa, sublimāntes de lo monstruōso i vulgār. Despuēs, intrumēnto en māno, cometīas brutāles ōbras de ārte, escrupulōsamente fiēles a lo que tus ōjos veīan, en ūn intēnto de rendīrles su merecīdo homenāje, o quizā por una desordenāda patologīa que te hacīa sentīrte en el debēr de explicārle al mūndo que se estāba equivocāndo.

Asī descubrīste a Carroll, tū sabīas que sōlo tū conseguīste captār su mensāje. E intentāste traducīrselo a tōdos. Lāstima que tu locūra te hīzo olvidār que nādie podīa tampōco entendēr tu idiōma. Te hicīste gēnio al entendēr a ōtro gēnio. A ōtros gēnios. Sī.

Nō. Nō. Te costō aceptār que al entendērles tū a ēios, yā nādie te ība a entendēr a tī. Nūnca.